“ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร" อดีตนายกรัฐมนตรี และอดีตรัฐมนตรีร่วมรัฐบาล กำลังเผชิญกับการที่อาจต้องรับผิดชอบชดใช้จำนวนเงินมหาศาลนับแสนล้านบาท จากความเสียหายที่เกิดจาก “โครงการรับจำนำข้าว" ที่เป็นนโยบายสำคัญของพรรคเพื่อไทยและรัฐบาลที่แล้ว
เพราะว่าหลังจาก ป.ป.ช.มีหนังสือถึงกระทรวงการคลังและกระทรวงพาณิชย์เพื่อแจ้งถึงตัวผู้กระทำผิด ให้ทางกระทรวงทั้งสองเรียกค่าเสียหายทางละเมิด ซึ่งต่อมาได้มีการตั้งคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิดขึ้นมา 2 ชุด
ทั้งนี้ ในส่วนของคณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงของกระทรวงการคลังที่ตรวจสอบเกี่ยวกับ “ยิ่งลักษณ์” ยังสอบไม่แล้วเสร็จและอยู่ในช่วงขอขยายเวลา ซึ่งส่วนหนึ่งก็เป็นผลมาจากการที่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ยื่นเรื่องขอนำพยานหลักฐานเข้าสืบ แสดงต่อคณะกรรมการ
ในขณะที่คณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงของกระทรวงพาณิชย์ ที่ตรวจสอบ “บุญทรง เตริยาภิรมย์" อดีต รมว.พาณิชย์ และ “ภูมิ สาระผล" อดีต รมช.พาณิชย์ กับพวก เกี่ยวกับการระบายข้าวจีทูจี มีความคืบหน้ามากกว่า โดยได้ดำเนินการสอบข้อเท็จจริงเสร็จแล้ว และส่งให้ “คณะกรรมการความรับผิดทางแพ่ง” เพื่อเคาะตัวเลขค่าเสียหายในขั้นตอนสุดท้าย
แม้ว่าตัวเลขค่าเสียหายที่แน่นอน จะยังไม่ออกมาเป็นทางการ แต่ตอนนี้แน่นอนแล้วว่า รัฐบาลเลือกที่จะใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดของเจ้าหน้าที่ พ.ศ.2539 ใช้คำสั่งทางปกครอง ในการดำเนินคดีเรียกค่าเสียหายทางแพ่งกับผู้เกี่ยวข้องกับโครงการรับจำนำข้าว
ต่อมา น.ส.ยิ่งลักษณ์ ได้ทำหนังสือถึง พล.อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี คัดค้านว่า พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ พ.ศ.2539 มีเจตนารมณ์ที่มุ่งเน้นและบังคับใช้เฉพาะการกระทำละเมิดอันเกิดจาก “เจ้าหน้าที่ของรัฐ" ได้กระทำในการปฏิบัติหน้าที่ แล้วส่งผลก่อให้เกิดความเสียหายต่อ “บุคคลภายนอก” เท่านั้น
แต่กรณีของ น.ส.ยิ่งลักษณ์ ขณะนั้นเป็น “นายกรัฐมนตรี” มีอำนาจหน้าที่ตามรัฐธรรมนูญในการบริหารราชการแผ่นดิน และได้ดำเนินโครงการนโยบายรับจำนำข้าวตามที่ได้แถลงไว้กับรัฐสภา ซึ่งฝ่ายบริหารจะต้องรับผิดชอบในทางการเมือง จึงไม่ใช่เป็นเรื่องที่ “เจ้าหน้าที่ของรัฐ“ กระทำการ ดังนั้น น.ส.ยิ่งลักษณ์ จึงไม่อยู่ภายใต้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ และควรใช้วิธีฟ้องศาลมากกว่า
ประเด็นจึงอยู่ที่ว่า พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ ใช้กับคนระดับ “นายกรัฐมนตรี-รัฐมนตรี" ได้หรือไม่ หรือต้องใช้กับ "เจ้าหน้าที่รัฐ" เพียงอย่างเดียว
ในเรื่องนี้ “วิษณุ เครืองาม" รองนายกฯ ได้อธิบายว่า พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ ใช้บังคับกับนายกฯ และรัฐมนตรี ได้ด้วย เพราะเข้าข่าย “เจ้าหน้าที่” ตาม พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ
“วิษณุ” ยังย้ำว่า พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ เคยใช้กับ “เจ้าหน้าที่ของรัฐ” ผู้ถูกกล่าวหามาแล้วถึง 5,000 คดี โดยยกตัวอย่าง เช่น คดีรถและเรือดับเพลิงของ กทม. คดีจัดหาเรือขุดเอลลิคอตต์ คดีทุจริตคลองด่าน
คราวนี้ลองมาดูในรายละเอียดของแต่ละคดีกันว่าเป็นอย่างไร จะได้เห็นกันว่าที่ผ่านมามีการใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ กับผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง เช่น รัฐมนตรี จริงหรือไม่ หรือว่าใช้กับ “เจ้าหน้าที่รัฐ" ที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนั้นๆ
เท่าที่ตรวจสอบพบใน คดีจัดซื้อรถและเรือดับเพลิงของ กทม. ทาง กทม.ได้ใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ เรียกค่าเสียหายจาก นายประชา มาลีนนท์ อดีต รมช.มหาดไทย ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเริ่มโครงการและขบวนการจัดซื้อ ทำให้นายประชาต้องไปยื่นฟ้องต่อศาลปกครองเพิกถอนคำสั่งของ กทม.ที่ให้นายประชาชดใช้ค่าเสียหาย แต่นายประชาแพ้คดี โดยศาลปกครองกลางมีคำพิพากษาให้นายประชาชดใช้ 587.58 ล้านบาท และนายประชาอุทธรณ์ต่อศาลปกครองสูงสุด
นอกจากนี้ ในคดีนี้ ยังมี นายวัฒนา เมืองสุข อดีต รมว.พาณิชย์ และนายอภิรักษ์ โกษะโยธิน อดีตผู้ว่าฯ กทม. ที่ กทม.ใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ เรียกให้ชดใช้ค่าเสียหาย ทำให้ทั้งสองคนยื่นฟ้องต่อศาลปกครอง ให้ศาลสั่งเพิกถอนคำสั่งของ กทม. ซึ่งทั้งสองคนชนะคดี โดยศาลปกครองกลางเห็นว่า ทั้งสองไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับการจัดซื้อรถเรือดับเพลิงของ กทม. และให้เพิกถอนคำสั่งของ กทม. ที่ให้นายวัฒนา และนายอภิรักษ์ ชดใช้ค่าเสียหาย
แต่สำหรับ นายสมัคร สุนทรเวช อดีตผู้ว่าฯ กทม. ทาง กทม.กลับเลือกใช้วิธียื่นฟ้องทายาทนายสมัครต่อศาลปกครอง ให้ชดใช้ค่าเสียหายเนื่องจากนายสมัครเสียชีวิตลง โดยคดีนี้ศาลปกครองกลางพิพากษาให้ทายาทนายสมัครชดใช้เงิน 587.58 ล้านบาท แต่ทางทายาทนายสมัคร ได้ยื่นอุทธรณ์ต่อศาลปกครองสูงสุด
ส่วนคดีทุจริตคลองด่าน มีการใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ เช่นกัน โดยในปี 2557 รองปลัดกระทรวงการคลัง ทำหนังสือถึงอธิบดีกรมควบคุมมลพิษ แจ้งผลการพิจารณาความรับผิดทางละเมิดกับนักการเมืองและข้าราชการ มีผู้ต้องรับผิดชดใช้ค่าเสียหาย ดังนี้
นักการเมือง 2 ราย คือ 1.นายวัฒนา อัศวเหม ในประเด็นการถูกเพิกถอนโฉนดที่ดินที่จัดซื้อเพื่อใช้สร้างโครงการบ่อบำบัดน้ำเสียคลองด่าน จำนวนเงินที่ต้องชดใช้ 5,229 ล้านบาท 2.นายยิ่งพันธ์ มนะสิการ อดีต รมว.วิทยาศาสตร์ฯ ที่รับผิดชอบโครงการ ให้ชดใช้ 4,770 ล้านบาท
นอกจากนั้นก็เป็นอดีตข้าราชการระดับสูงของกรมควบคุมมลพิษ 3 ราย คือ นายประกิต กิระวานิช อดีตอธิบดีกรมควบคุมมลพิษ นายศิริธัญญ์ ไพโรจน์บริบูรณ์ อดีตรองอธิบดีกรมควบคุมมลพิษ และนางยุวรี อินนา อดีต ผอ.ฝ่ายจัดการน้ำทิ้งเกษตรกรรม เกี่ยวข้องในกรณีการจัดซื้อที่ดินในโครงการทำให้รัฐเกิดความเสียหาย โดยนายประกิต ต้องชดใช้ 3,040 ล้านบาท นายศิริธัญญ์ และนางยุวรี คนละ 1,520 ล้านบาท นอกจากนี้ยังมีีเจ้าหน้าที่กรมที่ดิน และอดีตประธาน อบต.รวม 4 ราย และเจ้าหน้าที่จากกรมควบคุมมลพิษอีก 5 ราย ทั้งนี้หลังจากกรมควบคุมมลพิษได้รับหนังสือจากกระทรวงการคลัง ก็ได้มีหนังสือแจ้งให้ผู้ที่ต้องรับผิดชอบชดใช้ค่าเสียหายแล้ว
ส่วนกรณีที่ ครม.เพิ่งมีมติเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน ที่ผ่านมา เห็นชอบให้สำนักงบประมาณเบิกจ่ายงบประมาณกว่า 9,600 ล้านบาท เพื่อชำระค่าเสียหายแก่บริษัทเอกชนที่เกี่ยวข้องกับโครงการก่อสร้างบ่อบำบัดน้ำเสียคลองด่าน ในส่วนของกระทรวงทรัพยากรธรรมชาติฯ ได้มีการตั้งคณะกรรมการสวบสวนกรณีความรับผิดชอบทางละเมิด ในการสอบกรณีการยกเลิกสัญญาและทำให้รัฐเกิดความเสียหาย ว่ามีข้าราชการคนใดเกี่ยวข้องบ้าง เมื่อได้ข้อสรุปก็จะส่งฟ้องคดีความรับผิดทางละเมิดต่อศาลแพ่งหรือศาลปกครอง เพื่อเรียกค่าเสียหายจากข้าราชการที่เกี่ยวข้อง
สำหรับคดีจัดหาเรือขุดเอลลิคอตต์ กรมการขนส่งทางน้ำและพาณิชยนาวี ได้อาศัยอำนาจตาม พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ แต่งตั้ง “คณะกรรมการสอบข้อเท็จจริงความรับผิดทางละเมิด” และต่อมาได้ออกคำสั่งทางปกครองแจ้งให้ นายจงอาชว์ โพธิสุนทร อดีตอธิบดีกรมเจ้าท่า และข้าราชการกรมเจ้าท่า ชดใช้ค่าเสียหาย 86 ล้านดอลลาร์สหรัฐ โดยขณะนี้คดีอยู่ระหว่างการพิจารณาของศาลปกครอง
ดังนั้นจากข้อมูลทั้งหมด แสดงให้เห็นว่าที่ผ่านมา นอกจากมีการใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ กับข้าราชการประจำแล้วยังมีการใช้กับผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองด้วย
อีกทั้งยังพบว่า การออกคำสั่งทางปกครองไม่จำเป็นต้องรอให้คดีอาญาถึงที่สุด ดังนั้นกรณี น.ส.ยิ่งลักษณ์อ้างว่าขอให้รอผลในคดีอาญาในโครงการจำนำข้าวที่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ถูกยื่นฟ้องเสียก่อน ที่จะเรียกให้ชดใช้ค่าเสียหายตาม พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิด จึงฟังไม่ขึ้น
แต่ที่ น.ส.ยิ่งลักษณ์ อ้างว่า การที่จะใช้ พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ ได้ ต้องมี “บุคคลภายนอก” ่ได้รับความเสียหายจากการกระทำของเจ้าหน้าที่รัฐด้วยนั้น ดูแล้วมีเหตุผล เพราะอย่างคดีรถเรือดับเพลิง กทม. ก็มีบริษัท สไตเออร์ฯ, คดีคลองด่าน ก็มีกลุ่มกิจการร่วมค้าเอ็นวีพีเอสเคจี ส่วนเรือขุคเอลลิคอตต์ ก็มีบริษัทเอลลิคอตต์ แมชชิน คอร์ปอเรชั่น อินเตอร์เนชั่นแนล จำกัด ซึ่งเป็น “บุคคลภายนอก” ที่ได้รับความเสียหาย แต่โครงการรับจำนำข้าวไม่ได้มี “บุคคลภายนอก” เป็นตัวตนที่ได้รับความเสียหาย
อย่างไรก็ตาม การเรียกให้ น.ส.ยิ่งลักษณ์และอดีตรัฐมนตรีชดใช้ค่าเสียหายจากโครงการรับจำนำข้าว โดยอาศัย พ.ร.บ.ความรับผิดทางละเมิดฯ นั้น เป็น “หนังยาว” แน่นอน ต้องใช้เวลาอีกหลายปีกว่าคดีจะเสร็จสิ้นในศาลปกครอง แต่ในทางการเมืองกลับเป็น “ชนักปักหลัง” ได้ดียิ่งนัก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น